چرا بعضی ها می توانند از پرش با اسکی ، سقوط آزاد و ورزش های خطرناک لذت ببرند ؟ به گفته دانشمندان این قابلیت مغز انسان که می تواند ترس را لذت بخش سازد احتمالا کلید کشف هراس ها و اختلالات اضطرابی است. انسان ها وقتی می ترسند بدنشان به طور خودکار واکنش " مقابله یا فرار " نشان می دهد. ضربان قلب افزایش می یابد ، تندتر نفس می کشند ، عضلاتشان منقبض می شود و توجهشان به واکنش موثر نسبت به تهدیدی که پیش آمده متمرکز می شود. اگر مغز بداند که خطر واقعی وجود ندارد ، آنگاه این آزاد شدن سریع آدرنالین برای ما لذت بخش می شود.
بنابراین رمز لذت بردن از چنین هیجاناتی در دانستن چگونگی برآورد مناسب از میزان خطر واقعی نهفته است. برای مثال بچه ها در بیشتر مواقع برآورد بیش از حدی از خطر دارند و ترس واقعی را تجربه می کنند. در این مواقع است که آن ها به پدر و مادر خود آویزان می شوند و گریه می کنند زیرا اطمینان یافته اند که احتمال خطر زیاد است. امابزرگترها ممکن است ابتدا وحشت کنند ولی پس از به خنده روی می آورند زیرا به سرعت تشخیص می دهند که خطر جدی واقعی وجود ندارد.
این پدیده توصیف گر این است که چرا بعضی ها می توانند از پرش با اسکی و سقوط آزاد با طناب و ورزش های خطرناک لذت ببرند. اگر از آن ها در این مورد سوال شود خواهند گفت که به دلیل تمرین های پیشین و احتیاط های لازم ، ریسک خطر بسیار پایین است و بدین دلیل می توانند از این فعالیت لذت ببرند.
ساختار کلیدی در مغز انسان که مسئول این تاثیر است به احتمال زیاد " بادامه مغز " است که خاطرات پیوند خورده به هیجانات را شکل می بخشد و ذخیره می کند. به عقیده روانشناسان توانایی لذت بردن از ترس یک حس تکاملی را در انسان ها به وجود آورده است. همین انگیزه است که به کشف احتمالات جدید ، یافتن منابع تازه غذایی و مکان های بهتری برای زیستن می انجامد. برای انسان ها انحراف از معیار و رسوم عادی تا یک حد معین لذت بخش است . اگر انسان به طور مکرر در معرض تحریکات ترسناک قرار گیرد و دیگر آن را به عنوان یک پدیده ترسناک شناسایی نمی کند.
سرکار خانم مهسا فریدونیان ، کارشناس مسئول واحد سلامت روان شبکه بهداشت و درمان راز و جرگلان